Ο Δημήτρης Γκίκας είναι ένας ξεχωριστός φιλόλογος, όχι μόνο διότι έχει διδακτορικό στη φιλοσοφία. Αλλά και διότι οι μαθητές στο Λύκειο Βουλιαγμένης διδάσκονται από αυτόν πέρα από αρχαία και νέα, τη γλώσσα της θέλησης και την κατάφαση στη ζωή παρά τα όποια εμπόδια. Η οπτική αναπηρία που του δυσκολεύει την καθημερινότητα, αντί για ανασταλτικό παράγοντα συνιστά το δικό του μέσο για να περάσει ένα ακριβό μήνυμα, το «ποτέ μην τα παρατάτε» όπως λέει.
«Ποτέ δεν θεώρησα τα φυσικά εμπόδια ως αιτία να περιορίσω τη δραστηριότητά μου», λέει και αναλύει:
«Είναι ένα από τα δύσκολα μαθήματα που έπρεπε πρώτα να μάθω εγώ. Το μεγάλο μου πρόβλημα όταν ήρθε η πάθηση στην όραση, διότι δεν γεννήθηκα με αυτήν, ήταν να βρω τρόπο να περάσω σε μια άλλη καθημερινότητα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο, για έξι μήνες ήμουν καθηλωμένος στο σπίτι. Αρνούμην να βγω έξω, έπαθα κατάθλιψη. Για να το ξεπεράσεις χρειάζεται θέληση, να καταλάβεις ότι είτε θα παραιτηθείς και θα κάτσεις σπίτι, είτε θα αποφασίσεις να ξεπεράσεις την κατάσταση και να δραστηριοποιηθείς. Πάρα πολλά άτομα που αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα δεν το πετυχαίνουν. Αυτό οφείλεται σε αντικειμενικούς παράγοντες: Κυκλοφορείς έξω και κινδυνεύεις να πέσεις επειδή δεν υπάρχουν σωστές υποδομές, δεν υπάρχει προσβασιμότητα. Υπάρχουν όμως και υποκειμενικοί παράγοντες: Σκέφτεσαι μήπως σε κοροϊδέψουν, μήπως σε πουν φουκαρά».
Η απόφαση του Δημήτρη Γκίκα όταν διορίστηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν να μη χρησιμοποιήσει την ιδιότητα της αναπηρίας για να βελτιώσει τη θέση του. Η πρώτη του τοποθέτηση ήταν το 2020 σε σχολείο της Αίγινας:
«Αυτό για μένα σήμαινε ξύπνημα στις 5 το πρωί για να ετοιμαστώ, να πάω με τα πόδια στον σταθμό της Καλλιθέας όπου μένω, να πάρω το τρένο για Πειραιά, να περάσω απέναντι στα ιπτάμενα δελφίνια και από το λιμάνι της Αίγινας να περπατήσω τρία χιλιόμετρα μέχρι το σχολείο. Το έκανα καθημερινά. Ήθελα να δείξω, στον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα, ότι μπορώ να τα καταφέρω», λέει για την περίοδο εκείνη.
Η μόνη του απαίτηση από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας είναι να τοποθετείται σε σχολείο που έχει συγκοινωνιακή σύνδεση. Δεν είναι κάτι αυτονόητο αυτό, αφού στο Μαρκόπουλο όπου έχει λάβει οργανική θέση είναι αδύνατο να φτάσει κανείς σήμερα με συγκοινωνία. Το Λύκειο της Βουλιαγμένης είναι προσιτό:
«Ένα πολύ βασικό κομμάτι της διδασκαλίας είναι φυσικά το γνωστικό αντικείμενο. Πρέπει να είμαι καταρτισμένος στο αντικείμενό μου για να μάθουν τα παιδιά αυτό που πρέπει. Δεν είναι όμως το πιο ουσιώδες. Η διδασκαλία όπως και η ηγεσία λειτουργεί διά του παραδείγματος. Λέω στα παιδιά: Αν εγώ καταφέρνω να έρχομαι από την περιοχή μου μέχρι στη δουλειά μου, παίρνοντας δύο λεωφορεία και να μην αργώ ποτέ, τότε μπορείτε κι εσείς. Και δεν είναι ένα μάθημα μόνο για την ώρα προσέλευσης το πρωί. Στα παιδιά θα τύχουν δυσκολίες, εμπόδια αντικειμενικά ή υποκειμενικά», αναλύει.
Το ραδιόφωνο
Μια καινοτομία που έφερε στο Λύκειο Βουλιαγμένης ο Δημήτρης Γκίκας είναι το διαδικτυακό ραδιόφωνο του σχολείου, το Lake Radio, που εκπέμπει καθημερινά τους τελευταίους μήνες. Μια πρωτότυπη δραστηριότητα, που επιτελεί πολλαπλούς ρόλους:
«Αν δώσεις στα παιδιά τη δυνατότητα να μιλήσουν και μάλιστα ενώπιον του αφανούς ραδιοφωνικού κοινού, ξεπερνούν το άγχος γρήγορα και βελτιώνονται στο λόγο τους. Οργανώνουν αυτό που θέλουν να πουν και βελτιώνονται στη συγκέντρωσή τους. Και βέβαια, όλα τα παιδιά θέλουν να έχουν λόγο και οι μεγάλοι δεν τους τον δίνουμε συχνά. Εδώ τους δίνουμε βήμα να πουν τι θέλουν, ακόμα και σε μια αθλητική εκπομπή. Από ένα σημείο και έπειτα, μαθαίνουν να διαμορφώνουν διαφορετικά τη σκέψη τους, είναι πιο υπεύθυνα. Κι αυτό βοηθάει πολύ εκτός των άλλων και στο μάθημα της έκθεσης».
Άνθρωπος της αυτοδιοίκησης ο ίδιος, έχοντας εκλεγεί κοινοτικός σύμβουλος στην Καλλιθέα και μετέχοντας ενεργά στα τοπικά κοινά, ο Δημήτρης Γκίκας έχει άποψη για τον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης:
«Η περιοχή έχει εξαιρετική διοίκηση. Κάθε φορά που έχουμε ένα αίτημα, αμέσως η δημοτική αρχή συντρέχει. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση που ο Δήμαρχος αμέσως ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας για συνέντευξη στο web radio. Το θεωρώ πολύ σημαντικό, τίμησε τους μαθητές, η συζήτηση μαζί του πυροδότησε πολλές συζητήσεις στη συνέχεια».
Και προσθέτει για για τα τοπικά κοινά:
«Το πρώτο πράγμα που τα παιδιά αντιλαμβάνονται είναι ο χώρος γύρω τους, η πόλη τους. Η πρώτη μας πατρίδα είναι η γειτονιά και η πόλη μας. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούν για να γίνουν συνειδητοποιημένοι πολίτες».
Οι εθνικές και τοπικές εκλογές που πλησιάζουν δεν αφήνουν ανεπηρέαστα τα λύκεια, όπου φοιτούν οι νεαρότεροι και νεαρότερες ψηφοφόροι. «Αποφεύγω να κάνω στην τάξη μια καθαρά πολιτική συζήτηση, για τα κόμματα», σημειώνει ο Δημήτρης Γκίκας και προσθέτει:
«Στο σχολείο δεν έρχονται οι μαθητές να μάθουν τι θα σκέφτονται. Οι πεποιθήσεις οι πολιτικές, θρησκευτικές, ακόμα και οι οπαδικές είναι δικό τους προσωπικό θέμα. Έρχονται όμως να μάθουν πώς να σκέφτονται, σωστά και συνειδητοποιημένα».
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Δημοσιογράφος, φύλλο 57, 2 Μαΐου 2023
