Επανέρχεται με νέα ανοιχτή επιστολή στο θέμα χωροθέτησης στη Βάρη μιας Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων η “Ομάδα Διατήρησης και Αναβάθμισης του οικιστικού χαρακτήρα της περιοχής των 3Β”.
Το κείμενο τιτλοφορείται χαρακτηριστικά: “Όχι στη Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων στη Σχολή Ευελπίδων – Ζητάμε διαλογή στην πηγή, είναι νομική και ευρωπαϊκή υποχρέωση“.
Η ομάδα που έχει συγκεντρώσει ήδη εκατοντάδες υπογραφές διαμαρτυρίας για τα σχέδια της δημοτικής αρχής Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης επισημαίνει στο νέο της κείμενο ότι “είναι εντελώς παράλογη η επένδυση σε υποδομές πολλών εκατομμυρίων ευρώ, θεωρώντας ότι είναι αναγκαίες λόγω του ότι δεν έχουμε μάθει να διαχωρίζουμε τα υλικά”.
Ακόμη, οι συντάκτες του κειμένου χαρακτηρίζουν “μεθόδευση” τη διαδικασία που προωθεί η δημοτική αρχή Κωνσταντέλλου, με στόχο να παρακαμφθεί η βούληση των κατοίκων και η ενάσκηση των δικαιωμάτων τους.
Αναλυτικά:
Με βάση την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, νομική υποχρέωση των κρατών μελών είναι η Διαλογή στην Πηγή (ΔσΠ). Έχει αποδειχθεί ότι η ΔσΠ είναι η οικονομικότερη και φιλικότερη περιβαλλοντικά και κοινωνικά επιλογή, σε αντίθεση με την πλήρη εξάρτηση από ένα σύστημα διαχείρισης σύμμεικτων στερεών αποβλήτων.
Τι είναι λοιπόν η Διαλογή στην Πηγή; Είναι ο διαχωρισμός διακριτών κατηγοριών απορριμμάτων στο σημείο όπου παράγονται, ώστε να γίνει στη συνέχεια ξεχωριστή συλλογή και ανακύκλωση ή κομποστοποίηση. Πού παράγονται; Στο σπίτι, στη δουλειά, στο κατάστημα, στο εμπορικό κέντρο κλπ.
Είναι εντελώς παράλογη η επένδυση σε υποδομές πολλών εκατομμυρίων ευρώ, θεωρώντας ότι είναι αναγκαίες λόγω του ότι δεν έχουμε μάθει να διαχωρίζουμε τα υλικά.
Αλήθεια πότε και τι επενδύσαμε ως κράτος για να μάθουμε να χωρίζουμε τα υλικά ώστε να καταλήξουμε τώρα στο συμπέρασμα ότι επειδή «δε μαθαίνουμε» θα πρέπει να ξοδέψουμε μερικά εκατομμύρια σε τέτοιου είδους μονάδες; Και γιατί δε διαθέτουμε τα 20 – 25 εκατομμύρια ευρώ που θα στοιχίσει η μονάδα (σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Δημάρχου) για την εντατική ενημέρωση και εκπαίδευση των πολιτών σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να μάθουμε τη Διαλογή στην Πηγή;
Είναι δυνατόν να επενδύουμε εκατομμύρια πάνω στις αδυναμίες της κοινωνίας μας αντί να επενδύουμε για να διορθώσουμε την κοινωνίας μας και τις συμπεριφορές της; Και τελικά, ποιος θα πληρώσει για όλες αυτές τις υποδομές, για το λειτουργικό τους κόστος και τα συμβόλαια ετών των εργολάβων, όταν θα πρέπει βάσει νόμου να έχουμε και Διαλογή στην Πηγή;
Βέβαια αν κατασκευαστεί αυτή η μονάδα, ανεξάρτητα από το ποια μέθοδος θα ακολουθηθεί, το μεγαλύτερο κόστος για τους κατοίκους θα είναι η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και η τεράστια απαξίωση των περιουσιών τους.
Η μεθόδευση να παρακάμπτεται το Νομικό Πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος στον Υμηττό, κάθε άλλο παρά Δημοκρατική Διαδικασία είναι. Η «λύση» – μεθόδευση που προωθήθηκε, στηρίζεται στο ότι τα έργα και οι δραστηριότητες που εκτελούνται εντός στρατοπέδων και εξυπηρετούν σκοπούς Εθνικής Άμυνας εξαιρούνται από την τήρηση της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας (ν.4014/2011 άρθρο 1 παρ.2 ΦΕΚ Α209/2011, Υπουργική Απόφαση 26229/1123/1987).
Επιπροσθέτως, επειδή ο συγκεκριμένος χώρος ανήκει στο στρατό δε θα μπορούν οι πολίτες να συμμετέχουν στην διαδικασία αδειοδότησης (ΚΥΑ 1649/45/15-01-2014 ΦΕΚ Α45/2014) και ο ρόλος τους θα περιοριστεί στη συμμετοχή σε άτυπες επιτροπές. Παράλληλα τους αφαιρείται το δικαίωμα χρήσης κάθε ένδικου βοηθήματος.
Αναρωτιόμαστε αν τελικά ο στόχος των εμπλεκόμενων φορέων είναι η διαφύλαξη των διατάξεων που προστατεύουν το περιβάλλον ή η προσπάθεια παράκαμψής τους…
Ομάδα Διατήρησης και Αναβάθμισης του οικιστικού χαρακτήρα της περιοχής των 3Β
