Μοιραστείτε το
Όλοι θα παραδεχτούν ότι ήταν καλή ιδέα η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας διάλογο με την κοινότητα του διαδικτύου μέσω του τουίτερ.
Κάθε άλλωστε πρωτοβουλία των πολιτικών να εκτεθούν σε ερωτήματα ως προς τις προθέσεις τους χαιρετίζεται από τους πολίτες που συνήθως ακούν τηλεοπτικούς μονολόγους σε συνθήκες προστατευμένης προπαγάνδας. Όμως ακόμη κι αυτή η θετική ιδέα φέρνει στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες στην επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες.
Για να έχουμε μια τάξη μεγεθών σχετικά με το τι έγινε το βράδυ της Τετάρτης στο ελληνικό διαδίκτυο, αρκεί να αναφέρουμε ότι η τουιτερική συνέντευξη του Τσίπρα έγινε παγκοσμίως τρίτο δημοφιλέστερο θέμα στο τουίτερ και βέβαια πρώτο στην Ελλάδα. Περίπου 32.000 μηνύματα στάλθηκαν στην ομάδα που διαχειρίστηκε τη συνέντευξη κατατάσσοντας τα σχετικά τουίτ προτού σταλούν στο στούντιο για να τα θέσει ένας δημοσιογράφος ως ερωτήματα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, δεν ήταν όλα ερωτήματα προς τον Αλέξη Τσίπρα, αντιθέτως υπήρχαν πάρα πολλά σατιρικά σχόλια ή διάλογοι μεταξύ χρηστών. Το ελληνικό τουίτερ περνά ακόμη ένα στάδιο ανωριμότητας, με την πλειοψηφία των πιο ενεργών χρηστών του να επιλέγει την ανωνυμία, την άγρια σάτιρα και τους άσχετους με την πολιτική διαλόγους.
Ωστόσο αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο το επιλέγουν πολλοί ως κύριο μέσο επικοινωνίας, αφήνοντας στην άκρη ακόμη και το “σοβαρό” facebook. Γιατί σε κανένα άλλο μέσο δεν θα μπορούσαν να τεθούν ερωτήματα σε έναν αρχηγό κόμματος που διεκδικεί την πρωθυπουργία όπως: “Αγγλικά έμαθες ή ακόμα “μι ταρζαν γιου τζεην””. “Τα σπίτια σε Παλαιό Ψυχικό και Εκάλη θα τα πάρουμε με κλήρωση ή όποιος προλάβει;”. “Πιο σοκολάτα γάλακτος γίνεται;”. “Θα ξαναβάλει Power Rangers ο ant1?”. “Πρόεδρε, είναι ασφαλή τα 2,67 ευρώ που έχω στην τράπεζα;”. “Θα τον ξανασαλιώσετε το φάκελο;” και άλλα πολλά ξεκαρδιστικά…
Να διευκρινίσουμε για όσους δεν παρακολούθησαν το θέμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας απαντούσε στα ερωτήματα αυτά με μικρόφωνο σε ένα στούντιο με τον παλιό γνωστό τρόπο και όχι με τη χαρακτηριστική λακωνικότητα του τουίτερ, που περιορίζει κάθε μήνυμα στους 140 χαρακτήρες.
Ήταν αναμφίβολα ένα από το στιγμιότυπα της προεκλογικής περιόδου που θα μείνει, ακριβώς γιατί δείχνει μια αντισυμβατικότητα από τη μεριά του Τσίπρα. Όμως πρέπει να διευκρινίσουμε για να είμαστε ακριβείς ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι από τους πραγματικά πολύ λίγους πολιτικούς στην Ελλάδα που δεν αγγίζουν και δεν έχουν αγγίξει ποτέ το τουίτερ και το facebook. Μια ομάδα συνεργατών του μόνο διαχειρίζεται τους λογαριασμούς αυτούς, όχι μόνο τώρα που έχει φορτωμένο πρόγραμμα, αλλά και πολύ πριν αναδειχθεί σε πολιτικό ηγέτη που διεκδικεί την πρωτιά στις εκλογές.
Κι όλα αυτά δεν θα είχαν και ιδιαίτερο νόημα αν η άλλη πλευρά, η κυβερνητική, δεν έδειχνε τέτοια αγοραφοβία με όρους επικοινωνίας μιλώντας. Ο Αντώνης Σαμαράς αποφεύγει συστηματικά να εκτεθεί σε ερωτήματα δημοσιογράφων. Η καρικατούρα συνέντευξης που έδωσε στη ΝΕΡΙΤ, διαβάζοντας τις έτοιμες απαντήσεις στις γνωστές από πριν ερωτήσεις με autocue, το μηχάνημα που χρησιμοποιούν οι παρουσιαστές ειδήσεων για να διαβάζουν κοιτώντας την κάμερα, δεν προκάλεσε μόνο την οργισμένη αντίδραση της ΕΣΗΕΑ, αλλά ερέθισε και τους τηλεθεατές που σύντομα κατάλαβαν ότι βλέπουν απλώς μια κακοστημένη παράσταση εν είδει συνέντευξης. “Ας έβγαζε διάγγελμα” είπαν οι περισσότεροι, που δεν τους αρέσει να τους κοροϊδεύουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρωθυπουργός δεχόταν πιεστικές εισηγήσεις να προχωρήσει σε διακαναλική συνέντευξη Τύπου προεκλογικά, ως είθισται για κάθε αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, τις οποίες όμως αρνούταν έντονα. Για ντιμπέιτ ούτε λόγος. Κι αυτά σε μια περίοδο που στη Νέα Δημοκρατία υποστηρίζουν ότι τα επιχειρήματα είναι με το μέρος τους.
Η εποχή του διαδικτύου
Οι φετινές εθνικές εκλογές είναι οι εκλογές του διαδικτύου. Ο αιφνιδιαστικός χαρακτήρας της προκήρυξής τους και η ιδιαίτερα σύντομη προεκλογική περίοδος ανέβασε απότομα τις μετοχές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο χρηματιστήριο της πολιτικής επικοινωνίας. Αφού δεν προλαβαίνει κανείς να κάνει μια σωστή περιοδεία όπως παλιά, ας κάνει φίλους και ακόλουθους κι ας μαζέψει λάικ!
Τα πλεονεκτήματα της διαδικτυακής επικοινωνίας είναι η αμεσότητα, η ταχύτητα και το χαμηλό κόστος. Πολύ δύσκολα υπό άλλες συνθήκες ο Αλέξης Τσίπρας θα τράβαγε τόση προσοχή σε ένα δημοσιογραφικό και πολιτικό γεγονός, όπως η συνέντευξη του τουίτερ, με κυριολεκτικά μηδαμινό κόστος. Θα απαντήσει κανείς και εύλογα: Μπορεί να υποκατασταθεί από τα άψυχα “στάτους”, τα βιντεάκια και τις εικόνες η πραγματική, φυσικά, διά ζώσης επικοινωνία; Ασφαλώς όχι.
Η πολιτική όμως έχει και μηνύματα εκτός από χειραψίες, χαμόγελα και δημόσιες σχέσεις. Και τα μηνύματα μπορούν να διαδοθούν ταχύτερα και πιο αξιόπιστα στα νέα μέσα.
Οι μεγάλες συγκεντρώσεις ίσως είναι πια παρελθόν. Σε αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο, εν μέσω δυνατού χειμώνα, κανείς δεν ρισκάρει να κάνει μια αποτυχημένη κινητοποίηση και η πλατεία να μη γεμίσει. Η τάση διαφαίνεται, θα δείξει αν τελικώς παγιωθεί.
[Δημοσιεύτηκε στον Παλμό Γλυφάδας, 17 Ιανουαρίου 2015]