Από τις “Μεγάλες προσδοκίες” για είσοδο στο δημαρχιακό γραφείο, Λυδία Αργυροπούλου, Λευτέρης Πανταζής και Μανώλης Δασκαλάκης μάλλον θα γράψουν την ιστορία τους στα δημοτικά ως “Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν”.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Μίτος της Αριάδνης
Με διαδοχικές ανακοινώσεις του γραφείου Τύπου και πανομοιότυπες φωτογραφήσεις με τον Γρηγόρη Κωνσταντέλλο κάτω από το έμβλημα της “Πόλης για να ζεις”, οι τρεις τέως υποψήφιοι δήμαρχοι θα δώσουν τελικά τη μάχη του σταυρού, ευελπιστώντας, (φρούδες μάλλον οι ελπίδες τους), να έχουν καλύτερη επίδοση από τις τελευταίες θέσεις που είχαν στις εκλογές του 2010, κόντρα σε παλιούς και νέους ανταγωνιστές, προσμένοντας ίσως σε έναν αναβαθμισμένο ρόλο σε σχέση με τους συνυποψηφίους τους, που ξεκίνησαν από “χαμηλά”.
Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα:
Πρώτον, το λεγόμενο “ατού” της παράταξης του Κωνσταντέλλου, ότι δηλαδή αποτελούσε μια αρχηγοκεντρική και πειθαρχημένη ομάδα, που δεν είχε “κοκοράκια” και άρα ήταν αποτελεσματική, δεν ισχύει πλέον. Ο αρχηγός της “Πόλης για να ζεις” κινείται σε μια θάλασσα ματαιωμένων φιλοδοξιών από πρόσωπα των οποίων η ματαιοδοξία ταπεινώθηκε και που στην πρώτη ευκαιρία θα ζητήσουν… ιστορική δικαίωση.
Δεύτερον, ήδη έχουμε υποψηφίους δύο ταχυτήτων: Εκείνους που φωτογραφήθηκαν με τον αρχηγό κατά μόνας και η προσχώρησή τους έγινε Δελτίο Τύπου για τα τοπικά μέσα ενημέρωσης και εκείνους που ανακοινώθηκαν στο “σωρό”.
Τρίτον, ο Κωνσταντέλλος ως δέλεαρ για την προσέλκυση υποψηφίων “έχει τάξει στο 10πλάσιο τις διαθέσιμες θέσεις και οφίτσια”, όπως έγραφε εύστοχα στην εφημερίδα του συζύγου της η Λυδία Αργυροπούλου, πριν προσχωρήσει στην “Πόλη για να ζεις”. Πώς θα διαχειριστεί ο αρχηγός την επόμενη μέρα τους δυσαρεστημένους;
Τέταρτον και σημαντικότερο, απόρροια όλων των παραπάνω: Η παρατεταμένη, πενταετής δημοτική θητεία που ξεκινά τον Σεπτέμβριο θα είναι εξαρχής ναρκοθετημένη αν δεν συγκροτηθούν δεμένες αυτοδιοικητικές ομάδες που έχουν δεσμευτεί σε ένα κοινό πρόγραμμα.
Ο Κωνσταντέλλος φαίνεται να κάνει το ίδιο λάθος με τον Γρηγόρη Κασιδόκωστα που έναντι ανταλλαγμάτων στελέχωσε την Ανεξάρτητη Κίνηση με ένα ετερόκλιτο πλήθος στελεχών, ένα συνονθύλευμα από πριμαντόνες που στην πρώτη στραβοτιμονιά ακολούθησαν πολιτική προσωπική στρατηγική. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλες οι μεταγραφές του Κωνσταντέλλου προέρχονται από την Ανεξάρτητη Κίνηση (Σκουζής, Κάραγιαν, Κασιδόκωστας, Καραγεώργος, Δασκαλάκης, Αργυροπούλου, Βαδάσης, Κανέλλου) σε σημείο που να σκέφτεται κανείς μήπως η “Πόλη για να ζεις” το 2010 έκανε εκστρατεία κατά του… μελλοντικού της εαυτού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ανακοινώσεις “συστράτευσης” με τον Κωνσταντέλλο συνοδεύονται από πολύ χαλαρά και γενικόλογα κείμενα, γραμμένα στο πόδι, που προδίδουν ότι η εκλογική και πολιτική επιβίωση είναι το μόνο κίνητρο των συντακτών τους.
Πόσο μακριά μπορεί κανείς να φτάσει με αυτούς;
