Μοιραστείτε το
Έφυγε από τη ζωή, ανήμερα Χριστουγέννων, ο τελευταίος της γενιάς των διευθυντών που έγραψαν ιστορία στην έντυπη δημοσιογραφία, ο δημοσιογράφος Σεραφείμ Φυντανίδης. Είχε μεταφερθεί με καρδιολογικό πρόβλημα σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης υπήρξε ο ιστορικός διευθυντής της εφημερίδας Ελευθεροτυπία επί περίπου 30 χρόνια. Με τον Φυντανίδη στο τιμόνι της, η εφημερίδα έγραψε λαμπρή ιστορία στον έντυπο Τύπο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα Μάρτιο του 1937. Το 1960 έλαβε πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ). Αρχικά εργάστηκε στην εφημερίδα Έθνος ως συντάκτης, την περίοδο 1957 – 1968. Στην περίοδο της Χούντας από το 1968 μέχρι το 1974 εργάστηκε στη Απογευματινή, στην αρχή ως υπεύθυνος ύλης και αργότερα ως αρχισυντάκτης. Από το 1974 μέχρι τον Ιούνιο του 1976 υπήρξε διευθυντής σύνταξης στην Ακρόπολη. Από τον Ιούνιο του 1976 μέχρι τις 27 Απριλίου 2007, ήταν διευθυντής της απογευματινής Ελευθεροτυπίας.
Υπήρξε συνεργάτης της κρατικής τηλεόρασης και παρουσιαστής εκπομπής.
Τα θερμά συλλυπητήρια – και εκ μέρους του πρωθυπουργού- εξέφρασε η κυβερνητική εκπρόσωπος στην οικογένεια του Σεραφείμ Φυντανίδη.
Το μήνυμα της κυβερνητικής εκπροσώπου αναφέρει μεταξύ άλλων:
Παρέμεινε στις επάλξεις μέχρι το τέλος του βίου του, διέγραψε μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στον χώρο των ΜΜΕ, υπεράσπιζε με πάθος τις απόψεις του, είχε την ικανότητα να αναγνωρίζει λάθη και αδυναμίες, ασκούσε κριτική, αλλά έδινε πάντα χώρο για την αντίθετη άποψη. Ρηξικέλευθος και διορατικός, τα τελευταία χρόνια ανέλυσε την κρίση χωρίς ποτέ να κρύψει τα αίτιά της και χωρίς να ωραιοποιεί καταστάσεις και πρόσωπα. Ο Σεραφείμ Φυντανίδης ανήκει σε μια ιστορική γενιά ψύχραιμων δημοσιογράφων, που άφησε το στίγμα της μέσα από σκληρές συγκρούσεις, αποφεύγοντας ωστόσο τις ακρότητες και αρνούμενη να παρασυρθεί από την παρούσα συγκυρία.
Αύριο Σάββατο, στη 1 μ.μ., θα γίνει από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών η κηδεία του Σεραφείμ Φυντανίδη.
Σε σχετική του ανακοίνωση το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ “ανακοινώνει με θλίψη την απώλεια μίας ιστορικής μορφής για τη δημοσιογραφία”:
Απώλεια που αφήνει ένα μεγάλο κενό στην ελληνική δημοσιογραφία, καθώς χάνεται ένας από τους τελευταίους της γενιάς των διευθυντών που έγραψαν ιστορία στην έντυπη δημοσιογραφία, ένας άνθρωπος που συνέδεσε τη ζωή του με μία κραταιά εφημερίδα – σημαία για τον Τύπο