Μοιραστείτε το
Με την οριστική σφράγιση της επιχείρησης έληξε τη Δευτέρα 22 Ιουλίου – σε αυτή τη φάση τουλάχιστον – η μεγάλη διαμάχη του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης με την καντίνα που επιχειρήθηκε να λειτουργήσει φέτος στο πρώτο Λιμανάκι της Βουλιαγμένης.
Ακούγεται κάπως οξύμωρο να δίνει ένας Δήμος μια «μεγάλη μάχη» απέναντι σε μια καντίνα.
Κι όμως, η λειτουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης είχε μια πολύ ευρύτερη σημασία για την περιοχή, ενώ δεν εμπλεκόταν απλώς ένας μεροκαματιάρης. Στην πραγματικότητα, η καντίνα αυτή ήταν ο δούρειος ίππος για την άλωση της Φασκομηλιάς και της περιοχής των Λιμανακίων από τα κτηματικά συμφέροντα που προωθεί η Εκκλησία της Ελλάδος.
Η καντίνα δεν βρισκόταν απλώς σε χώρο που μίσθωσε στον επιχειρηματία η Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών. Επί της ουσίας, η λειτουργία της βασίστηκε σε μια ερμηνεία του Προεδρικού Διατάγματος που καθορίζει τις χρήσεις γης στα Λιμανάκια, η οποία αν υιοθετηθεί από τη δημόσια διοίκηση, τότε θα αλλάξει διά παντός η σημερινή φυσιογνωμία της περιοχής.
Το πόσο σκληρή είναι αυτή η μάχη έγινε φανερό κατά την ημέρα της σφράγισης της επιχείρησης.
Ο Δήμος έστειλε για τη διαδικασία ένα κλιμάκιο από 6 υπαλλήλους της Δημοτικής Αστυνομίας, δύο συνεργεία της Τεχνικής Υπηρεσίας, ενώ παρόντες ήταν και δύο αντιδήμαρχοι. Παράλληλα ζητήθηκε η συνδρομή του Αστυνομικού Τμήματος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης που έστειλε ένα περιπολικό με το πλήρωμά του.
Ωστόσο, η ένταση και τα επεισόδια που απειλήθηκαν κατά τη διαδικασία, απαίτησαν την ενίσχυση της αστυνομικής παρουσίας με άλλο ένα περιπολικό και δύο μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ που έφτασαν στο σημείο για να διασφαλίσουν την τάξη.
Είχε προηγηθεί άλλη μια απόπειρα των υπηρεσιών να προσεγγίσουν την καντίνα, όμως όπως κατήγγειλε ο προϊστάμενος μηχανικός, δέχτηκε φυσική επίθεση. Σημειωτέον, ο ιδιοκτήτης της καντίνας φέρεται ως άτομο με αναπηρία άνω του 67%…
Ο Δήμαρχος τελικώς με απόφασή του σφράγισε την επιχείρηση, αφού είχε προηγηθεί αυτοψία της Υπηρεσίας Δόμησης, η οποία έκρινε την κατασκευή της καντίνας επικίνδυνη.
Συγκεκριμένα, η έκθεση αυτοψίας ανέφερε ότι «υπάρχει σοβαρή πιθανότητα κατολίσθησης» και εκτιμούσε ότι «η καντίνα λόγω της ασταθούς έδρασής της, σε περίπτωση ισχυρών ανέμων που συχνά πνέουν στην περιοχή, είναι πολύ πιθανόν να παρασυρθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους εξυπηρετούμενους και λουόμενους στις κατάντι παραλίες» και ζητούσε «ταυτόχρονα να πραγματοποιηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες, η απομάκρυνση της καντίνας από τον χώρο, λόγω ακαταλληλότητας».
Πράγματι, παρόλο που επισήμως δηλώθηκε ως «τροχήλατη», είχε τοποθετηθεί με γερανό σε ένα πρανές αρκετά μέτρα κάτω από τον δρόμο, όπου λόγω μεγάλης κλίσης στερεωνόταν στο έδαφος με διάφορα πρόχειρα ξύλινα στηρίγματα. Παράλληλα, είχε τοποθετήσει μια δεξαμενή νερού, μια γεννήτρια, ενώ ο ιδιοκτήτης είχε ξεκινήσει εργασίες περίφραξης και αποψίλωσης του χώρου, προφανώς για να στήσει εξέδρα.
Ο Δήμος ουδέποτε αδειοδότησε τη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Αντί για άδεια είχε μια ηλεκτρονική γνωστοποίηση και στη θέση της βεβαίωσης χρήσεων γης από τον Δήμο είχε μια προσωρινή δικαστική απόφαση. Η υπόθεση άρνησης του Δήμου να χορηγήσει βεβαίωση χρήσεων γης θα εκδικαστεί εκ νέου τον Νοέμβριο. Η δημοτική αρχή άλλωστε είχε προ ημερών ειδοποιήσει εγγράφως την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, τον Οργανισμό Αθήνας, την Περιφέρεια Αττικής, τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και την Εκκλησία της Ελλάδος για την επικινδυνότητα της καντίνας. Την εντολή να πράξει κάθε νόμιμη ενέργεια για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος έδωσε η προϊστάμενη αρχή του Δήμου, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής.
Η πυγμή που επέδειξε ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες:
Στο συγκεκριμένο επιχειρηματία και όλους τους επιχειρηματίες, ότι ο Δήμος λειτουργεί συντεταγμένα με κανόνες και με σεβασμό στην κείμενη νομοθεσία, χωρίς εξαιρέσεις.
Στην Εκκλησία της Ελλάδος ότι στα σχέδια αξιοποίησης της περιουσίας της στη Βουλιαγμένη θα παίξει «σκληρό ροκ», χωρίς υποχωρήσεις.
Στην τοπική κοινωνία ότι η διατήρηση της φυσιογνωμίας της Βουλιαγμένης αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα και κεντρική επιλογή.
Δυστυχώς όμως, η υπόθεση ξεπερνά τη δικαιοδοσία του Δήμου και την περίπτωση της συγκεκριμένης καντίνας. Η μέχρι σήμερα διαμάχη βασίζεται στην ερμηνεία που δίνει η Εκκλησία και τα συνδεδεμένα με αυτήν συμφέροντα στο Προεδρικό Διάταγμα που καθορίζει τις χρήσεις στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής (ΦΕΚ 254Δ/04). Η πλευρά αυτή υποστηρίζει ότι στα Λιμανάκια επιτρέπεται απεριόριστος αριθμός καντινών, που με τη γνωστή επεκτατικότητα μετατρέπονται σε παραλιακά μπαρ.
Το Προεδρικό Διάταγμα πάντως και ο χάρτης που το συνοδεύει κάνει αναφορά αποκλειστικά σε ένα σημείο όπου επιτρέπεται χρήση καντίνας.
Σύντομα η κεντρική διοίκηση θα κληθεί να θέσει τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων και να ξεκαθαρίσει διά παντός την ασάφεια αυτή που απειλεί την περιοχή.
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοσιογράφος, τεύχος 12 – Ιούλιος 2019)