Είναι σημαντικό μια κοινωνία να θυμάται και να θυμίζει στους νεότερους την Ιστορία της!
Πολύ δε περισσότερο όταν τα βιώματα, οι οικογενειακές μνήμες παίρνουν τη μορφή μιας καλλιτεχνικής εκδήλωσης που αγγίζει την κοινωνική μας μνήμη!
Εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι οι συντελεστές μιας τέτοιας εκδήλωσης μνήμης είναι οι ίδιοι οι δημότες, φορείς της Ιστορίας, την οποία δεν διστάζουν να αφηγηθούν με τον δικό τους προσωπικό τρόπο.
Τέτοιας αξίας εκδήλωση ήταν η θεατρική παράσταση «Μια ζωή μόνη…» που παρουσιάστηκε από το Δήμο μας στο πλαίσιο του αφιερώματος στη μνήμη της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Ο κ. Στέφανος Χατζηστεφάνου με οικογενειακή καταγωγή από τη Μικρά Ασία, έγραψε ένα κείμενο συγκινητικό, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα. Την αφήγηση της ζωής της προσφυγοπούλας Ευαγγελίας, της θείας του, που τα κύματα την έφεραν όπως και τόσους άλλους να ζήσει στην περιοχή μας! Ένα κείμενο αφιέρωμα πρώτα από όλα στους συγγενείς του συγγραφέα και στη συνέχεια σε όλους τους πρόσφυγες που εργάστηκαν, έζησαν και συνέβαλαν στην εξέλιξη της τοπικής κοινωνίας της Βούλας.
Η σκηνοθεσία του συνάδελφου κ. Μενέλαου Ντάφλου, χρόνια συνεργάτη του Δήμου και σκηνοθέτη πολλών σχολικών παραστάσεων, ήταν όπως πάντα ουσιαστική. Ανέδειξε, όπως εκείνος ξέρει πολύ καλά, τα σημαντικά σημεία του κειμένου δίνοντάς τους υποκριτική αξία.
Η κ. Δώρα Τριάντη, ερασιτέχνις ηθοποιός, στήριξε με μοναδικό πάθος και αξιοπρέπεια ένα δύσκολο μονόλογο. Η ερμηνεία της μας έφερε κοντά στα γεγονότα, μας γέμισε εικόνες και συναισθήματα. Με τον τρόπο της ξεδίπλωσε μπροστά μας τη ζωή της προσφυγοπούλας, με τις χαρές και τις λύπες, σαν μικρασιάτικο κέντημα!
Νιώθω περήφανη και χαρούμενη που μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω την παράσταση αυτή και να χειροκροτήσω τους συντελεστές της που για μια ακόμη φορά τίμησαν την τοπική κοινωνία με την προσφορά τους!
Αλεξάνδρα Μαρκοπούλου
Διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας
