Μοιραστείτε το
Αναρωτιέται κανείς πώς και γιατί κάποια τεχνικά έργα σε δημόσιους χώρους ξεκινούν και έπειτα παραμένουν ως ανενεργά εργοτάξια για μήνες ή και για χρόνια.
Αυτή είναι η περίπτωση της πλατείας 25ης Μαρτίου στη Μηλαδέζα της Βάρης, ένα έργο που παρουσιάστηκε ως σχέδιο αρκετά χρόνια νωρίτερα και μετά από διάφορες γραφειοκρατικές περιπέτειες, ως προς την εξεύρεση χρηματοδότησης για την υλοποίησή του, ξεκίνησε να κατασκευάζεται με πόρους της Περιφέρειας Αττικής ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ, τον Δεκέμβριο του 2018 από τη σημερινή δημοτική αρχή.
Όμως το έργο από το καλοκαίρι «κόλλησε» και οι μπουλντόζες έμειναν στη μέση, μέχρι και σήμερα. Ο απίστευτος λόγος για τον οποίο δεν προχωρά είναι ότι δεν παίρνει η Τεχνική Μελέτη του έργου την έγκριση του Δασαρχείου Πειραιά.
Όσοι γνωρίζουν την περιοχή της Μηλαδέζας, μια γειτονιά εντός σχεδίου πόλης, ρυμοτομημένη και στο μεγαλύτερο ποσοστό ήδη δομημένη, αναρωτιούνται ήδη ποια δικαιοδοσία μπορεί να έχει το Δασαρχείο εντός του οικιστικού ιστού. Έχει λοιπόν την αρμοδιότητα που της δίνει ένας νόμος του Δεκεμβρίου 2015, που υπογράφει ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Τσιρώνης, σύμφωνα με τον οποίο ορίζονται συγκεκριμένες προδιαγραφές για τα νέα πάρκα και άλση εντός των πόλεων.
Όποια μελέτη για κοινόχρηστο χώρο, ο οποίος είχε την …ατυχία να χαρακτηριστεί κατά τη σύνταξη του σχεδίου πόλης ως «πάρκο», δεν ανταποκρίνεται στους όρους που έθεσε η προηγούμενη κυβέρνηση, «κόβεται» από τον Δασάρχη και επιστρέφεται για διόρθωση.
Έτσι έγινε και με την πλατεία 25ης Μαρτίου, η μελέτη της οποίας συντάχθηκε μεν παλαιότερα αλλά εγκρίθηκε λίγους μήνες μετά την ψήφιση του νέου νόμου. Και αν έλαβε την έγκριση της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, ψηφίστηκε κατόπιν από το Δημοτικό Συμβούλιο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, εγκρίθηκε έπειτα από τη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής ως προς την επάρκειά της και έλαβε τελικά και την έγκριση μετά από ψηφοφορία του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής για να υπογραφεί η σύμβαση και να χρηματοδοτηθεί, όλα αυτά εκμηδενίστηκαν από την υπογραφή ενός δασολόγου.
Ήταν άραγε κατά οποιονδήποτε τρόπο «δάσος» ή έστω κάποια κατάφυτη περιοχή το συγκεκριμένο σημείο; Κατά κανένα τρόπο. Ήταν –και παραμένει δυστυχώς– μία επιφάνεια 6 περίπου στρεμμάτων χωμάτινη, όπου στο βόρειο τμήμα υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο πτηνοτροφείο και στα νότια υπάρχει ένας ελαιώνας.
Σύμφωνα με τα σχέδια της ανάπλασης που έλαβαν όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις (πλην μίας όπως ήδη τονίστηκε), θα κατασκευαστούν καταβυθισμένα πράσινα παρτέρια κατά μήκος της μίας εισόδου για πλήρη αξιοποίηση του βρόχινου νερού, χώροι πρασίνου με τοποθέτηση οργάνων γυμναστικής, θα εγκατασταθούν ψηλά ανεπτυγμένα δέντρα στην περίμετρο της πλατείας, κάποιες επιδαπέδιες γλυπτικές συνθέσεις, σύστημα άρδευσης και μία παιδική χαρά, που λείπει από τη γειτονιά. Πρέπει να υπογραμμιστεί με έμφαση ότι σύμφωνα με τη μελέτη, ο υφιστάμενος ελαιώνας με τα 17 παλιά δέντρα διατηρείται ως έχει.
Όμως η υπουργική απόφαση Τσιρώνη απαγορεύει αυτή τη διαρρύθμιση. Σύμφωνα με αυτήν, η παιδική χαρά δεν μπoρεί να υπερβαίνει το 5% της έκτασης, δηλαδή επί της πλατείας 25ης Μαρτίου τα 300 τ.μ., μια επιφάνεια εντελώς οριακή. Στα δε «πάρκα» ή απλούς κοινόχρηστους χώρους «που έχουν αποκτήσει εν τοις πράγμασι το χαρακτηρισμό πάρκου» και έχουν επιφάνεια κάτω του ενός στρέμματος, η ίδια απόφαση απαγορεύει την ύπαρξη παιδικής χαράς!
Επιπλέον, κατά τον ίδιο απίστευτο νόμο, «η διατιθέμενη σε κάθε περίπτωση επιφάνεια πρασίνου σε πάρκο πρέπει οπωσδήποτε να υπερβαίνει το 80% της επιφάνειάς του». Με βάση αυτή την παράγραφο του νόμου, το Δασαρχείο «κόβει» τη μελέτη και τον σχεδιασμό της πλατείας, επειδή θεωρεί ότι οι διάδρομοι με πατητό χώμα, οι βάσεις για τα παγκάκια και βέβαια η παιδική χαρά συνολικά νοούνται ως «μη πράσινο», άρα …τσιμέντο που υπερβαίνει το 20% της πλατείας.
Οι αρμόδιοι του Δήμου δηλώνουν ότι σήμερα βρίσκoνται σε ένα πολύ καλό σημείο διαλόγου με το Δασαρχείο και η μελέτη τροποποιείται με βάση τις οδηγίες, ώστε να προχωρήσει το έργο χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις. Όμως δεν μπορεί κανείς παρά να αγανακτεί με τον παραλογισμό της αλληλογραφίας του Δήμου με το Δασαρχείο, το οποίο ζητά με κάθε επισημότητα «την ορθή υποβολή της προβλεπόμενης τεχνικής έκθεσης» για έναν καθαρά αστικό χώρο, τον οποίο σχεδιάζει, κατασκευάζει, πληρώνει, συντηρεί και για τον οποίο λογοδοτεί στους πολίτες η (λεγόμενη) Αυτοδιοίκηση.
Η συγκεκριμένη υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 2828Β/23-12-2015) έρχεται να προσθέσει άλλον έναν ελεγκτικό μηχανισμό, στους ήδη υπάρχοντες (Αποκεντρωμένη Διοίκηση, Ελεγκτικό Συνέδριο, Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης κ.λπ.) κρίκους της κρατικής γραφειοκρατίας οι οποίοι με μια υπογραφή ενός δημόσιου υπαλλήλου μπορούν να σταματήσουν μια μελετημένη και «ώριμη» πρωτοβουλία παρέμβασης στο δημόσιο χώρο.
Εξ όσων γνωρίζουμε, ο Δήμαρχος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, έχει ήδη προβεί σε πολιτικά διαβήματα στους αρμόδιους υπουργούς, ώστε οι συγκεκριμένες διατάξεις να θεραπευτούν. Μέχρι τότε, υπομονή…
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοσιογράφος, φύλλο 15, Νοέμβριος 2019)