Φαντασία μηδέν, επινοητικότητα μηδέν, επαφή με το σήμερα μηδέν. Σαν χιλιοπαιγμένη κασέτα «20 χρόνια επιτυχίες» που στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά αποτυχίες. Ο λόγος για την αντιπολιτευτική «ατζέντα» στα 3Β.
Μια δεκαετία –κυριολεκτικά– το θέμα ΜΕΕΚΒ παίζει με κινδυνολογικούς όρους. Ε, λοιπόν, η ΜΕΕΚΒ υπάρχει από το 1920 και η πρώτη «ήττα» του Δημοσίου έναντι της ΜΕΕΚΒ σημειώθηκε τη δεκαετία του ’80. Προσέξτε, του Δημοσίου, όχι του Δήμου. Γιατί οι εκτάσεις που διεκδικεί και δικαστικά κερδίζει η ΜΕΕΚΒ είναι του ελληνικού Δημοσίου.
«Δεν πήγε ο δικηγόρος του Δήμου και χάθηκε η παραλία», λένε οι διάφοροι Νέστορες της τοπικής πολιτικής. Ψέμα, γιατί η υπόθεση αυτή, μια από τις πολλές του φακέλου ΜΕΕΚΒ, τελείωσε υπέρ του Δήμου, αφού όταν έφτασε στον Άρειο Πάγο, αναιρέθηκε. Άλλες ήττες είναι αυτές που μετράμε σήμερα.
Ο καθένας βέβαια έχει τη θεωρία του για την ποιότητα της ελληνικής δικαιοσύνης αλλά συχνά κανένα στοιχείο ή έγκυρη πληροφόρηση. Αλλά σου λέει ο πονηρός Μανιάτης. «Αν φωνάξω για τη ΜΕΕΚΒ, κερδίζω πόντους». Εντωμεταξύ ο ίδιος ως αντιδήμαρχος είχε επιλέξει τους δικηγόρους που και σήμερα χειρίζονται την υπόθεση.
Το ίδιο με το πράσινο. Γράφει ένας Βαρκιζιώτης άρθρο πόσο ωραία ήταν κάποτε η Βουλιαγμένη. Με την ίδια σοβαρότητα, άλλος σχολιαστής θρηνολογεί γιατί έπεσαν το χειμώνα τα φύλλα του πλάτανου. Μα επί Κασιδόκωστα τα φυλλοβόλα έμεναν πάντα πράσινα, δεν το θυμάστε;
Πολύ βολικό να μιλάς εξ ονόματος ενός ανθρώπου που πλέον δεν μιλά και δεν μπορεί να σε διαψεύσει. Και πολύ αισχρό ταυτόχρονα, όταν διαστρεβλώνεις τα πάντα, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσεις ένα ιδιοτελές πολιτικό σχέδιο.
Λοιπόν, ας το καταλάβουν μερικοί. Το δίλημμα πράσινο ή τσιμέντο δεν πουλά στα 3Β. Απορρίφθηκε το 2014 και πανηγυρικά το 2019. Έχει προχωρήσει η τοπική κοινωνία από τις ανεδαφικές τοποθετήσεις. Και βέβαια τοποθετεί τους φορείς τους στη θέση που τους αξίζει.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Δημοσιογράφος, φύλλο 29, Φεβρουάριος 2021
