Μια γυναίκα θρύλος της ελληνικής μαραθώνιας κολύμβησης, η Σοφία Ψιλόλιγνου, θα βρίσκεται στη γραμμή εκκίνησης στην αμμουδιά της ακτής Βουλιαγμένης στις 22 Ιουνίου, στη μεγαλύτερη και πιο διάσημη διοργάνωση κολύμβησης του κόσμου, το Ocean Man.
Είναι η μοναδική Ελληνίδα μέχρι σήμερα που έχει τερματίσει -και μάλιστα δύο φορές- τον διάπλου της Μάγχης, μια απόσταση 34 χιλιομέτρων. Μεταξύ πολλών άλλων έχει κολυμπήσει τη διαδρομή Καλαμάτα Κορώνη με επιστροφή, 60 χιλιόμετρα, ευρισκόμενη 23 συνεχόμενες ώρες στο νερό. Και βέβαια, έχει συμμετάσχει 10 φορές στο μεγάλο αγώνα της Χαλκιδικής, τον διάπλου του Τορωναίου κόλπου, μία φορά μάλιστα κάνοντας και επιστροφή.
Σήμερα στα 64 χρόνια της είναι αθλήτρια του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης και το πιθανότερο είναι κάποιος να την συναντήσει κάπου στα νερά του όρμου όπου κάνει τακτικότατα τις προπονήσεις της. Είναι ενθουσιώδης φίλη της διοργάνωσης Ocean Man από την πρώτη της έλευση στην Ελλάδα και δεν θα μπορούσε να λείπει τώρα που βρήκε μόνιμο χώρο στη δική της έδρα.
«Είναι ένας πάρα πολύ ωραίος και οργανωμένος αγώνας, με ασφάλεια», λέει για την εμπειρία της μέχρι σήμερα στο Ocean Man. Ως προς τη μεγάλη απόσταση του αγώνα, τα 10 χιλιόμετρα, αναφέρει ότι την ενθουσιάζει: «Είναι μία διαδρομή που σου δίνει την ευκαιρία να αυτοσυγκεντρωθείς και να ασχοληθείς με τον εαυτό σου. Οι μικρές αποστάσεις γίνονται πιο ανταγωνιστικές. Είναι μία διαδρομή που δεν είναι ούτε τόσο μικρή, ούτε τόσο μεγάλη».
Ως προτέρημα της διοργάνωσης περιγράφει τον διεθνή της χαρακτήρα, «είσαι ανάμεσα σε συναθλητές που μιλούν όλες τις γλώσσες του κόσμου και έρχονται από παντού». «Για να είμαι ειλικρινής, είναι μια από τις πολύ λίγες διοργανώσεις που έχω κολυμπήσει και χαρακτηρίζονται από τόσο πολύ κόσμο και τόσο καλή οργάνωση», αναφέρει.
«Είμαι μια κολυμβήτρια απλή»
Ρωτάμε τη Σοφία Ψιλόλιγνου ποια προετοιμασία απαιτεί ένας τέτοιος αγώνας. Και απαντά: «Κατ’ αρχάς πρέπει κανείς να έχει κάνει την προπόνησή του, δεν γίνεται χωρίς ένα μίνιμουμ φυσικής προετοιμασίας. Το κυριότερο όμως είναι ότι πρέπει να πέσεις στο νερό και να έχεις υπομονή. Να μην αναρωτιέσαι πόσο ακόμα. Απολαμβάνεις το κολύμπι, χάνεσαι στη σκέψη σου, παρακολουθείς βέβαια τη διαδρομή βλέποντας τις σημαδούρες, χωρίς όμως να έχεις άγχος. Περνάει η ώρα και τερματίζεις. Εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι. Είμαι μια κολυμβήτρια απλή, που δεν κοιτάω τι κάνει ο μπροστά και ο πίσω. Η έγνοια μου είναι να μπορέσω να ολοκληρώσω τον αγώνα, κατανέμοντας σωστά τις δυνάμεις μου και κοιτάζοντας να κάνω το βέλτιστο που μπορεί ο οργανισμός μου».
Το δίλημμα πισίνα ή θάλασσα δεν τίθεται καν για τη συνομιλήτριά μας. «Είναι σαν να συγκρίνεις το τρέξιμο στο διάδρομο σε ένα γυμναστήριο με το τρέξιμο στο δάσος. Είναι διαφορετική ψυχολογία και η θάλασσα έχει πολύ μεγάλη ομορφιά». Όσο για τη Βουλιαγμένη, όπου κολυμπά χειμώνα καλοκαίρι, δηλώνει ότι έχει κάτι που την τραβά σαν μαγνήτης. «Αν και μένω στην Αθήνα, μου αρέσει τόσο πολύ η θάλασσα της Βουλιαγμένης που κάνω τη διαδρομή τέσσερις φορές την εβδομάδα, στον αυτόματο πλέον, χωρίς να με νοιάζει η κίνηση. Φιλοξενούμαι στον Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης, εκεί κάνω την προπόνησή μου, αποκλειστικά στη θάλασσα».
«Δεν με απασχολεί ο ανταγωνισμός»
Ένα ζήτημα είναι το ανταγωνιστικό περιβάλλον ενός διεθνούς αγώνα. Υπάρχουν περιθώρια για καθημερινούς αθλούμενους σε ένα Ocean Man; «Πάντα πρέπει να παίρνουμε υπόψη τα ηλικιακά δεδομένα», λέει η Σοφία Ψιλόλιγνου και προσθέτει: «Εγώ γεννήθηκα το 1960, δηλαδή είμαι 64 ετών. Ο ανταγωνισμός σε αυτή τη φάση της ζωής μου και ύστερα από τόσα που έχω κάνει, δεν είναι κάτι που με απασχολεί ή με αγχώνει. Είμαστε και πολύ λίγες για να είμαι ειλικρινής. Παρόλ’ αυτά είναι ένας πολύ ωραίος αγώνας, γι’ αυτό και κατεβαίνει τόσος κόσμος. Υπάρχει χώρος για όλους, το Ocean Man είναι περισσότερο μια ανοιχτή αγκαλιά για κάθε αθλητή. Για όσους είναι γρήγοροι και όσους είναι λιγότερο γρήγοροι, δεν έγινε τίποτα! Ο καθένας που φτάνει στον τερματισμό παίρνει χειροκρότημα και μετάλλιο. Οι πιο γρήγοροι ίσως ανεβούν στο βάθρο και έχουν και συνέχεια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα».
Η μαραθώνια κολύμβηση της χώρα μας έχει γίνει πλέον ορατή ως άθλημα «έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα τα τελευταία δέκα χρόνια», όπως παρατηρεί και η Σοφία Ψιλόλιγνου. «Μέσα στο καλοκαίρι δεν χωράνε πλέον οι διοργανώσεις, πέφτουν στο ίδιο Σαββατοκύριακο. Συνέχεια και σε πολλά μέρη προγραμματίζονται αγώνες, σε σημείο που έχω χάσει τη συνέχεια. Αλλά και παραπάνω να γίνουν, κακό δεν είναι. Περιθώριο ανάπτυξης υπάρχει για αυτό το τόσο ωραίο σπορ».
