Ξανά στο επίκεντρο του εκκλησιαστικού real estate βρίσκεται η Βουλιαγμένη, όπου εντοπίζεται το μεγαλύτερο και ακριβότερο κομμάτι της εκκλησιαστικής περιουσίας, που προήλθε από την ιδιοκτησία της Μονής Πετράκη επί του ενιαίου «Κτήματος Βάρης». Το κάποτε «δώρο» της Βαλιντέ σουλτάνας στον ηγούμενο Παρθένιο, σύμφωνα τουλάχιστον με την επίσημη εκδοχή που προβάλλει η Εκκλησία, άφησε σήμερα μετά από διαδοχικές πωλήσεις, αξιοποιήσεις και συμφωνίες πολεοδόμησης με το κράτος, ένα μεγάλο κομμάτι γης αναξιοποίητο.
Στις 9 Μαρτίου, δύο προσκλήσεις ενδιαφέροντος για αξιοποίηση ή αγορά εκκλησιαστικών ακινήτων και εκτάσεων από την Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών (ΕΚΥΟ) έφερε εκ νέου στην επιφάνεια τη σφοδρή επιθυμία που διακατέχει τη σημερινή ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος να βγάλει με κάθε τρόπο χρήματα από την αξιοποίηση των ακινήτων της.
Το τοπικό ενδιαφέρον αλλά και η πολιτική διαπάλη που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολλές δεκαετίες, επικεντρώνεται στη χωριστή πρόσκληση της ΕΚΥΟ για τις «πολεοδομικώς ατακτοποίητες εκτάσεις» της στη Βουλιαγμένη. Πρόκειται για 17 εκτάσεις που καταλαμβάνουν περίπου 190 στρέμματα σε 15 οικοδομικά τετράγωνα μέσα στον οικιστικό ιστό της Βουλιαγμένης.
Στις προσκλήσεις της ΕΚΥΟ δεν περιλαμβάνονται τα ακίνητα της Φασκομηλιάς και του Ορφανοτροφείου. Σήμερα τα υπό πώληση ακίνητα αυτά συνιστούν τις πράσινες ανάσες της Βουλιαγμένης, καθώς είναι εδώ και πολλά χρόνια κατάφυτες στο μεγαλύτερο μέρος τους. «Αν όλες αυτές οι εκτάσεις δομηθούν, που είναι οι τελευταίες ελεύθερες εκτάσεις της πόλης μας, τότε τη Βουλιαγμένη που ξέραμε θα πρέπει να την ξεχάσουμε», τόνισε χωρίς περιστροφές ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος σε πρόσφατη συνέντευξή του για το θέμα.
Ένα απροσχημάτιστο ξεπούλημα, ενάντια στη βούληση της τοπικής κοινωνίας και με μόνο κίνητρο τη δίψα για ρευστό
Το ζήτημα αυτό δεν είναι φυσικά τωρινό. Οι τοπικές αρχές της Βουλιαγμένης από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, επί δημαρχίας Πατρίκιου Καραγεώργου, διείδαν τη σημασία των οικοπέδων αυτών για την πόλη και τις δέσμευσαν ως πράσινες. Την ίδια τακτική ακολούθησε και ο Γρηγόρης Κασιδόκωστας δεσμεύοντας τις εκτάσεις ως απαραίτητες για τη λειτουργία της πόλης. Ωστόσο, η νομοθεσία επιβάλλει να αποζημιώνονται οι ιδιοκτήτες για τις απαλλοτριωμένες εκτάσεις. Καθώς όμως η αξία της γης ανέβαινε και η πληρωμή διαρκώς αναβαλλόταν, η ολοκλήρωση της απαλλοτρίωσης κατέστη αδύνατη για τον Δήμο και το χρονικό όριο δέσμευσης των εκτάσεων, τα 20 έτη κατά την τότε ισχύουσα νομοθεσία, παρήλθε. Την περίοδο που η δικαστική διαμάχη της Εκκλησίας με τον Δήμο κρίθηκε και τα οικόπεδα αποδεσμεύτηκαν, ανέλαβε τη διοίκηση ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, έχοντας απόλυτη συνείδηση ότι πρόκειται για το σοβαρότερο ζήτημα του Δήμου.
Η αταλάντευτη επιλογή του σημερινού Δημάρχου να μη συναινέσει στην αποδέσμευση των οικοπέδων (όπως επιβάλλουν οι δικαστικές αποφάσεις) αρνούμενος να χαράξει οικοδομικές γραμμές και να θεσπίσει όρους δόμησης, οδήγησε την Εκκλησία στο ευρωπαϊκό δικαστήριο αλλά και στο τωρινό απονενοημένο διάβημα: Πωλείται όπως είναι …αρρύθμιστο!
Μόνο κάποιος τρελός ή κάποιος αδίστακτος τζογαδόρος θα αγόραζε εκτάσεις στη Βουλιαγμένη επί των οποίων επιτρέπεται μόνο να φυτέψει δέντρα, ενώ με σιγουριά θα σύρεται στα δικαστήρια για χρόνια με αμφίβολη κατάληξη. Αυτό που επιδιώκει καθαρά η Εκκλησία είναι να μεταβιβάσει το βάρος της σύγκρουσης με τον Δήμο για τη ρύθμιση των οικοπέδων σε κάποιον ιδιώτη. Εκεί δηλαδή που απέτυχε η ίδια, χρησιμοποιώντας όλη της την πολιτική ισχύ και τις προσβάσεις, υπολογίζει ότι κάποιος με μεγαλύτερο θράσος μπορεί να πιστέψει ότι θα τα καταφέρει. Προφανώς, η μεταβίβαση του ρίσκου κοστίζει ακριβά στην Εκκλησία, ρίχνοντας κατακόρυφα την αξία της γης που πουλάει.
Άλλωστε, σύμφωνα με πολύ έμπειρη πηγή σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία, η ΕΚΥΟ έχει να κάνει πιστοποιημένη εκτίμηση της περιουσίας της εδώ και μία δεκαετία, άρα δεν υπάρχει καν μέτρο σύγκρισης.
Στην πραγματικότητα λοιπόν μιλάμε για ένα απροσχημάτιστο ξεπούλημα, ενάντια στη βούληση της τοπικής κοινωνίας και με μόνο κίνητρο τη δίψα για ρευστό. Δεν είναι τυχαίος ο όρος της πρόσκλησης ότι για κάθε προσφορά πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να καταβάλουν 2.000 ευρώ ανά έκταση και οικόπεδο, μη επιστρεπτέα, ανεξάρτητα από το αν τελικά γίνει ποτέ διαγωνισμός ή προχωρήσει η διαδικασία!
Ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης έχει ήδη ετοιμάσει τις άμυνές του. Διαθέτει ακλόνητα επιχειρήματα με δύο μεγάλες λεπτομερείς επιστημονικές μελέτες και μια νομική ομάδα καθηγητών πανεπιστημίου που συγκρότησε ένα ισχυρότατο νομικό οπλοστάσιο. Δεν είναι από έπαρση αλλά από γνώση που ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος διαμήνυσε προς τους επίδοξους επενδυτές ότι «θα μπλέξουν σε αδιέξοδα, πιθανώς θα χάσουν τα χρήματά τους». Από αυτή την άποψη δικαιώνεται και άλλη μία παράτολμη πρωτοβουλία του Γρηγόρη Κωνσταντέλλου: Εντός των επόμενων μηνών αναμένεται να κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή του κατά της εκλογής του σημερινού Μητροπολίτη Γλυφάδας Ελληνικού Βούλας Βουλιαγμένης και Βάρης Αντωνίου. Ο Αντώνιος πριν αναλάβει τη Μητρόπολη, ως γενικός διευθυντής της ΕΚΥΟ, δήλωνε στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας μας, τον Σεπτέμβριο του 2018, δίνοντας και τον πρωτοσέλιδο τίτλο του «Δημοσιογράφου»: «Η Εκκλησία επιθυμεί να χτίσει στη Βουλιαγμένη». Ευτυχώς, ο Δήμος θα σταθεί εμπόδιο.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Δημοσιογράφος, φύλλο 30, Μάρτιος 2021
Η θέση του Δήμου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης για το θέμα:
