Είναι δύσκολο πράγμα η πρωτοτυπία σε εθιμοτυπικά κείμενα. Και πολύ δελεαστικό το “κλόπι-πέιστ” όταν για το ίδιο θέμα έχουν γραφτεί εξαιρετικές ατάκες από άλλους, οι οποίες σου προσφέρονται άκοπα με λίγα κλικ. Αυτό θα έκανε κάθε μαθητής Δημοτικού και Γυμνασίου σε μια σχολική εργασία που θα ήθελε να τελειώσει γρήγορα.
Αυτό έκανε και υποψήφια Δήμαρχος στον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης δημοσιεύοντας σε εβδομαδιαία τοπική εφημερίδα άρθρο “της” για την ημέρα της γυναίκας, πρώτα στην έντυπη έκδοση και μετά στο διαδίκτυο, δικαιολογώντας πλήρως τον τίτλο παλιότερου άρθρου μας ότι έχει “μάστερ στην παραπλάνηση“.
Και πραγματικά, η αναζήτηση με το Google των πρωτότυπων πηγών του κειμένου δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού η λογοκλόπος υποψήφια συνέθεσε ένα απίστευτο άρθρο Φρανκενστάιν, αξιοποιώντας κατά λέξη παράθεση από 14 πηγές και γεμίζοντας κάποια κενά μεταξύ τους.
Παραθέτουμε με …copy paste το εν λόγω άρθρο (πηγή μας η Εβδόμη που κακώς δεν έλεγξε το άρθρο και δημοσίευσε πνευματική εργασία άλλων κάτω από διαφορετικό όνομα) με επισήμανση σε πλαίσιο των κομματιών που ανήκουν σε άλλους και την πηγή που απέκρυψε η αρθρογράφος.
Σκέψεις για μια διαφορετική ημέρα της Γυναίκας
Γυναίκα. Γιαγιά, μητέρα και αδελφή. Στην συνέχεια δασκάλα και συμμαθήτρια, φίλη, σύζυγος, κόρη, γυναίκα. Το άλλο μισό του ουρανού, το σύμβολο της ζωής, η μήτρα. (Πηγή: Άκης Σακισλόγλου) Για κάποιους έχει την μορφή της Ομηρικής Αφροδίτης ή της ωραίας Ελένης. Για άλλους μια μορφή από τους πίνακες του Μποτιτσέλι, μια ιδέα από την ποίηση του Καββαδία, ή τη Στέλλα του Κακογιάννη. Για εμένα είναι η απλή καθημερινή γυναίκα του Λουκιανού Κηλαϊδόνη στο τραγούδι «μια μέρα μιας Μαίρης».
Λένε πως σήμερα γιορτάζουμε. Πιστεύουν πως πρέπει να μας πουν έναν καλό λόγο, να μας φέρουν λουλούδια ή γλυκά, σε μια προσπάθεια να ανταποδώσουν λίγη από την αγάπη που απλόχερα σκορπάμε σε όλους.
Όχι αγαπητές φίλες και φίλοι. Δεν φτάνει μία ημέρα τον χρόνο να μας σκέπτονται και να μας φέρνουν λουλούδια. Βαρεθήκαμε να μετράμε γυναικοκτονίες και να εξηγούμε γιατί διαφέρουν από τις ανθρωποκτονίες. Βαρεθήκαμε και τον πιο “ήπιο”, καθημερινό σεξισμούλη. Αυτόν που στρώνει το δρόμο για τα εγκλήματα. Βαρεθήκαμε να μας ρωτάτε πότε θα κάνουμε παιδιά και όταν κάνουμε, να μας λέτε είσαι μάνα τώρα, (Πηγή: Βίκυ Σαμαρά) έχεις οικογένεια ασχολήσου με το σπίτι, πλύνε τα πιάτα και κοίταξε τα παιδιά σου. Βαρεθήκαμε να μας λένε ατίθασες όταν απαιτούμε τα δικαιώματά μας ως ανθρώπινα όντα.
Βαρεθήκαμε να μας αντιμετωπίζουν υποτιμητικά και να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν μας καθορίζουν η προσωπικότητά μας, οι σπουδές και η μόρφωσή μας, αλλά το ύψος, το βάρος, το ντύσιμό μας και η εν γένει εξωτερική μας εμφάνιση. Την φετινή γιορτή της γυναίκας θα την αφιερώσω αφ’ ενός στις γυναίκες που έχασαν την ζωή τους μέσα στο 2022, συνήθως από αυτούς, «που κρατούν τα κλειδιά του σπιτιού» και αφ’ ετέρου στις γυναίκες πολιτικούς, με αφορμή τις επιθέσεις που δέχονται το τελευταίο διάστημα πολλές γυναίκες που ασχολούνται με την πολιτική.
Βαρύ το τίμημα των γυναικοκτονιών και το 2022. Γυναικοκτονία, ακραία μορφή βίας που στηρίζεται στις βαθιά εμπεδωμένες κοινωνικές αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είναι κατώτερες, υποτελείς στην ανδρική εξουσία, και δυνητικά μπορούν να «τιμωρηθούν», «ελεγχθούν» και «σωφρονιστούν» μέσω της έμφυλης βίας.
(Πηγή: Κέντρο Διοτίμα) Ο όρος δεν περιγράφει μόνο τις περιπτώσεις δολοφονίας της συζύγου από τον σύζυγο ή σύντροφο, αλλά και την δολοφονία κάθε γυναίκας, ερωτικής συντρόφου, (Πηγή: Ιωάννα Στεντούμη) κόρης, μητέρας, ακόμη και μιας άγνωστης την ώρα που γυρίζει σπίτι της το βράδυ. Στα μάτια του θύτη η γυναίκα εκπροσωπεί έναν ρόλο που δεν εκπλήρωσε ως όφειλε. Πόσες ακόμα για να καταλάβουμε ότι η συζήτηση δεν αρκεί; (Πηγή: Ιωάννα Παναγοπούλου)
Συχνά είναι και τα φαινόμενα λεκτικής βίας, ειρωνικών σχολίων ή και λεκτικών επιθέσεων με τη μορφή υποτιμητικών χαρακτηρισμών σε σχέση με τις ικανότητες των γυναικών. Τέτοια περιστατικά παρατηρούνται συχνά στην εργασία, το σχολείο, την κοινωνική ζωή κ.λπ. και συχνά παραβλέπεται η βιαιότητά τους, (Πηγή: Αλέξανδρος & Σπύρος Μητσέλος) αφού «δεν κάνουν κακό». Και αυτή η μορφή βίας έχει να κάνει με την εξουσία και τον έλεγχο.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα πληθαίνουν τα φαινόμενα αγοραίου σεξισμού από μερίδα «γνωστών» και «έγκριτων» δημοσιογράφων. Οι συγκεκριμένοι καλύπτουν την αδυναμία τους για ουσιαστική και εποικοδομητική πολιτική ανάλυση με την στοχοποίηση γυναικών πολιτικών μέσω εμετικών, αναχρονιστικών σχολίων, βαθιά μισογυνικών. (Πηγή: Ελληνικό Δίκτυο για την Φεμινιστική Απεργία). Ο στόχος είναι η ταπείνωση των γυναικών και η καταστροφή της υπόληψής τους, έτσι ώστε να γίνουν ευάλωτες και φοβισμένες.
Πρόκειται για μια μορφή κοινωνικής διαπόμπευσης, διαδίδοντας το μήνυμα ότι η γυναίκα δεν είναι ένα πλήρες ανθρώπινο ον. (Πηγή: Το μωβ). Αλήθεια πόσος σεξισμός χωράει στον δημόσιο λόγο; Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει γυναίκα που να επιλέγει την συμμετοχή της στα κοινά, και να μην έχει αντιμετωπίσει σεξιστική συμπεριφορά. Οι γυναίκες πολιτικοί σχολιάζονται για την εμφάνισή τους ή την οικογενειακή τους κατάσταση κ.λπ., χωρίς να εξετάζεται η πολιτική τους παρουσία.
Ουκ ολίγες φορές γυναίκες πολιτικοί σε τηλεοπτικές εμφανίσεις, ραδιοφωνικές συνεντε ύξεις, αλλά και στο Κοινοβούλιο έχουν αντιμετωπιστεί υποτιμητικά, έχουν βρεθεί υπόλογες για το… μακιγιάζ, τα ρούχα, τα μαλλιά τους, τα παπούτσια τους. (Πηγή: Γεωργία Μοσχονά). Ηθελημένα παραμερίζεται η ιδιότητά τους και η προσωπικότητά τους, διότι στο μυαλό πολλών, το ότι είναι γυναίκες είναι αυτό που τις καθορίζει και όχι οι σπουδές, οι γνώσεις και το έργο τους. (Πηγή: Γεωργία Μοσχονά)
Ανέφερε ποτέ κανένας δημοσιογράφος τι μάρκα ρούχων φορά ο άνδρας πολιτικός; τι χρώμα έχει βαμμένα τα μαλλιά του; Αν είναι νέος ή μεγαλούτσικος; Αν είναι αδύνατος ή χοντρός; Αν είναι όμορφος ή άσχημος; ΠΟΤΕ. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς «είναι τώρα οι άνδρες φτιαγμένοι για την πολιτική»; Την πιο σκληρή απάντηση την δίνει η ίδια η ζωή: Πόσες γυναίκες αναδεικνύονται σε κυβερνητικές θέσεις, πόσες σε θεσμικά αξιώματα, πόσες σε διευθυντικές θέσεις του ιδιωτικού τομέα; Ποιο είναι το προσωπικό κόστος για καθεμία που καταφέρνει να ανελιχθεί σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον; Πόση μοναξιά, πόσο άγχος, πόσες ματαιώσεις και πόσες εκκρεμότητες υπάρχουν πίσω από κάθε γυναίκα που διαπρέπει στην επιστήμη, (Πηγή: Ζέττα Μακρή) στην εργασία και στην πολιτική;
Οι γυναίκες πολιτικοί έχουν υποστεί διακρίσεις σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, έχουν προσπαθήσει διπλά και τριπλά από άντρες συναδέλφους τους για να αποδείξουν την αξία τους, έχουν ενοχοποιηθεί και έχουν υποφέρει προκειμένου να ανταποκριθούν στους πολλαπλούς τους ρόλους. (Πηγή: Ζέττα Μακρή)
Αγαπητές φίλες η επέτειος της 8ης Μαρτίου θα είναι γιορτή για εμάς όταν πάψουμε να είμαστε αιχμάλωτες του όρου «αδύναμο φύλο», των προτύπων, που άλλοι έφτιαξαν για εμάς, της ζωής που άλλοι όρισαν για εμάς. Όταν αντιμετωπιστούμε ισότιμα στην εργασία, την κοινωνία, την πολιτική, τον έρωτα, όταν σταματήσουμε να φοβόμαστε τα βράδια, όταν φορέσουμε ό,τι θέλουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν κακοποιηθούμε και μας πιστέψουν χωρίς “ναι μεν αλλά”, όταν δεν θα δολοφονούμαστε επειδή θίξαμε τον όποιο ανδρισμό. Τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να γιορτάσουμε. (Πηγή: Παναγιώτα Κλεάνθους). Εκείνη την ημέρα δεν θα λείπουν οι δολοφονημένες γυναίκες. Δεν θα τρέμουν οι κακοποιημένες. (Πηγή: Εβελίνα Μάνου)
